Trzy płaszczyzny
Przez ostatni miesiąc pisałem o trzech osiach, które wydają mi się strategiczne dla określenia kierunków rozwoju człowieka. Jak pewnie wiesz, jestem ścisłowcem, więc nie mogę sprawy nie ruszyć dalej matematycznie: te trzy osie tworzą trzy ważne dla Twojego życia płaszczyzny.
Ten wpis jest częścią cyklu obejmujacego także:
Sięgnij do pozostałych wpisów, żeby zrozumieć szerszy kontekst.
Tylko w kwestii przypomnienia: za strategiczne dla rozwoju uznałem osie porażka-sukces, rozpacz-realizacja i strach-miłość.
Pierwszą płaszczyznę budują osie porażka-sukces i strach-miłość. Tę płaszczyznę interpretuję jako odpowiedź na pytanie „co robię?”. Patrząc na jakieś swoje konkretne działanie i rzucając je na tę płaszczyznę mogę powiedzieć, dlaczego je zrobiłem i czy udało mi się zrealizować to, do czego dana siła napędowa mnie motywowała.
Myślę, że ta płaszczyzna odzwierciedla różne obszary życia człowieka, takie jak wiara, rodzina, praca, dom, szkoła, życie towarzyskie i tak dalej. W niektórych z tych obszarów kieruję się bardziej miłością, a w innych – bardziej strachem. W niektórych mi wychodzi lepiej, a w niektórych gorzej. Dlatego uważam, że miejsce obszarów życia jest właśnie na tej płaszczyźnie.
Druga płaszczyzna, budowana przez osie rozpacz-realizacja i strach-miłość (przypomnę tylko że nie jestem pewien, czy są one od siebie niezależne) odpowiada mi na pytanie „kim jestem?”. Myślę, że właśnie na to pytanie można sobie odpowiedzieć patrząc na to, co robię z miłości i co prowadzi mnie do realizacji mojej specjalności.
Z trzecią płaszczyzną miałem największy problem, ale doszedłem do wniosku że oś efektów rozciągnięta w przestrzeni na prostopadłą do niej oś specjalności informuje o hierarchii wartości, którą wyznaję. Wartości, które wiążą się z moją specjalnością są dla mnie kluczowe w życiu. Te, które nie mają z nią wiele wspólnego – są mniej ważne. I w odniesieniu do tej hierarchii wartości dopiero mogę ocenić, czy dany efekt mojego działania jest dla mnie sukcesem, czy porażką.
I tylko dla rozróżnienia: jako wartość rozumiem coś czym kieruję się w życiu – co uwzględniam przy podejmowaniu decyzji. Obszar życia – to jakiś element życia, który w miarę mogę wyodrębnić, w którym podejmuję decyzje. Dla przykładu: ktoś może mieć przy domu ogródek, który uprawia i w którym spędza parę godzin dziennie. I jest to jeden z obszarów jego życia. Jednocześnie ten ogródek może być dla niego wartością, którą bierze pod uwagę podczas podejmowania decyzji – np. podczas planowania swojego czasu ktoś może zdecydować, że ogródek jest dla niego ważniejszy niż odpoczynek, więc będzie w nim pracował do upadłego.
Oczywiście, mógłbym pójść dalej. Te trzy płaszczyzny tworzą jedną, trójwymiarową przestrzeń Twojego życia. Ponieważ w ciągu życia możesz się doskonalić w miłości (albo strachu), odkrywasz swoje wartości i zmieniasz definicje sukcesu i porażki – czas tworzy wraz z nimi przestrzeń czterowymiarową. Pewnie można zidentyfikować kolejne ważne osie i ta przestrzeń nabierałaby kolejnych wymiarów, ale ja swój model ograniczyłem do tych trzech osi i trzech płaszczyzn, które z nich wynikają.
A dla niektórych pewnie będzie pocieszeniem, że na razie kończę prezentację teorii i za tydzień na piszę o czymś bardziej konkretnym.
Zorientowanie się na trzech płasczyznach życia to dopiero początek. Jeśli chcesz dalej iść tą drogą, zapisz się na newsletter, a będę Ci regularnie podsyłał wskazówki co do dalszych kroków.
